عاشق نیستم،
شاعرم.
فقط نمی‌دانم چرا وقتِ نوشتن از تو
بال درمی‌آورم!

تار موهای پریشان تو دل را ببرد

دیگر از قافیه افتاد غزلهای دلم
و شکست از غم غربت ، قد و بالای دلم...
دل من گوشه نشین گذر چشم تو بود
گذر از کوچه ی دیگر نکند پای دلم...

سرودمت به همان باوری که در من بود
و... شعر حنجره‌ام شد که خوش صدا باشم

من برکه میشوم
تو , ماه شوی , یا ماهی!
عاقبت
گرفتار خواهی شد..

چشم تو قبله‌گاه من است ...

آروم درِ گوشش بگید: «‏چقدر خوبه که
وسط شلوغی های این زندگی پیدات کردم
تا دوستت داشته باشم»
‏و این می ارزه به گم کردنِ همه