بوی عطر نفست

رایحه‌ی جان من است ...

تــــو ناب ترین
واژه ی اعلای زمانی
تو خوب ترین عشقِ منی حضرت جانی...

" پدر " يعني تپش در قلب خانه

در دلم درد عجیبی ست
قلبم تیر می کشد
من نمیدانم این تیر از کمان که برخاسته
و چرا چنین زخمی عمیق بر جای گذاشته
هر که هست
تیر انداز قهاریست

تو کی هستی
چرا بین این همه آدم من فقط تو را می بینم

گاهی حواسم را پرت میکنم.....
می افتد جایی حوالی خیال« تو » !!

و دلم گرم میشود به داشتنت...
و تو اما چگونه
اینقدر بدون «منی».......!!

هوای بی تو بودن
سرد است ..
ناگهانی بیا ..
غافلگیرم کن ..
مگذار با چشم به راهی و درد
بگذرد این زمستان

تو
فراتر از واژه هائی
تو را باید
تنها سکوت کرد
با لب هائی که
به عشق خیره مانده اند

مگر می شود بجز#تو
عاشق کسی شد؟
برای کسی بجز#تو
خندید؟
ساز زد! شعر خواند!

دلم که تنگ میشود چشمانم را میبندم..
عمیق نفس میکشم..
حالا امواجی از تو را در دریای خیالم حس میکنم..
عطرت...آغوشت...خنده هایت...
چشم هایت...
مهربانی هایت....
حتی اخم هایت...
همه ی با تو بودن ها مانند نوار فیلمی از پشت پلک هایم میگذرد..
و من تو را بارها و بارها بیمارگونه در خاطرم مرور میکنم...
اکنون...
حس میکنم قلبم کمی آرامتر شده...