آغوشی باش...
و مرا به اندازهی تمام اشتباهاتم بغل کن
بدون آنکه حرفی میانمان رد و بدل شود!
فقط نگاه باشد و نفس...
زندگی آنقدرها دوام نمیآورد
همین حالا هم دیر است...
مگر میشود دلتنگی را نوشت!!
از کدام سطر باید شروع کرد..
اصلا از کجا شروع میشود؟!
مگر دلتنگی سر و ته دارد؟!
دلتنگی را فقط میتوان گریه کرد..
هر روز هر ساعت هر ثانیه در خیالم به آغوش می گیرمت
و از لبان عنابیت شیره زندگی میچشم
این تن و لبان توست که هر لحظه به من جان میبخشد
انحنای
اندام تو را
آنقدر شعر بگویم من از این دل عمری
گر نباشم بخوانند همه این سوز دل
ویرانه را...
