عاشقی کن که هنر نیست به تن بالیدن
از هر آغوش به آغوش دگر غلطیدن ...
لب نهادن به لب هر کس و ناکس هر شب
روزها هم به هوس بازی خود خندیدن ...
هنر این است که در این شهر پر از دلبرکان
قلب خود را به یکی عرضه نمودن ، دیدن
یکنفر یافتن و دل ز یکی دزدیدن ...
صاف بودن و در آغوش یکی خوابیدن ...
معنی عشق اگر میطلبی جز این نیست ؛
دل یکی هست و به یک نازدلی بخشیدن .
جای بوسیدن لبهای هزاران شیرین
لب شیرین یکی را همه شب بوسیدن ...
در صفحه شطرنج زندگیم
تمام مهره هایم مات مهربانیت شد
و من با اسب سفید قلبم به سوی تو تاختم
تا بگویم :
شاه دلم دوستت دارم
دلبر جان
“تو ” باعث میشی هر بار فکر کنم
هنوزم زندگی قشنگیاشو داره و
یکی از قشنگیاش قطعا “تویی”
در یک جهان پر از میلیاردها نفر
تو تنها کسی هستی
که بهش نیاز دارم
از شوق داشتن تو
میخواهم با یک دسته گلِ اطلسی
به دیدن خدا بروم …
وقتی ازم دوری
دلتنگی رو قلب من آواره
هرجا برم فکرت
حتی یه شب هم تنهام نمیذاره
آینه چیه ؟ بیا من نگاهت کنم
زل بزنم تو چشمات و از خوشگلیات بگم
بگم بدجور منو عاشق خودت کردی
بگم مرسی که هستی
بگم شدی همه زندگیم
1399/09/3 - 06:59
1399/09/3 - 09:01