قبلنا فکر میکردم آدما به اندازه سن و سالشون قد میکشن..
می بخشن ،عبور میکنن و میرسن به جایی که باید باشن...
فکر میکردم آدماا پا به پای روزای رفته شون ،راهی میشن، بزرگ میشن
و معنی دیگه ای از زندگی رو زمزمه میکنن..
ولی آدما نه به اندازه سن و سالشون .. که به اندازه شرافتشون بزرگ میشن..
به اندازه بزرگی قلبشون و دستای بخشندشون قد میکشن..
آدمایی که به نام ایمان قضاوت میکنن...
بنام عشق دل میشکنن
بنام زندگی دنیایی رو در آغوش میگیرن که از آن اونا نیست...
نه امروز که سالهاست شرافتشون رو باختن...
براستی که شرافت هم دُر گرانیست...
لایکی عزیزم..عزاداریات قبول..
1401/05/9 - 10:53صل اللهُ علیک یا ابا عبدالله