می شود گاهی دلم تنگت ولیکن چاره چیست
انتظار و انتظار و انتظار از این دل بیچاره چیست
همه جا پر ز تو بود
مادرم میخندید و به لبخند خبر داد سفر نزدیک است
همه امید به بهبودی و امید به ماندن بودش
نه کسی گفت که این بار دگر
بار آخر بودش
نه وداعی نه ندایی نه صدایی بودش
همه جا پر ز سکوت
همه جا پر ز هیاهوی غم و غصه و درد
که فقط یک لحظه
مانده تا دیدنه تو
روی مادر شد زرد
همه جا پر ز تو بود
تو چرا هیچ نگفتی دیگر
به نامه نفسم که همه روزه خوب بوده
دل تو که عشق و دل ماها جوب بوده
قاصد امروز چرا نحس خبر آوردی
دله من رو که به مرگ ابدی برگردی
مرا ببخش که با هرکسی خوشم جز تو
شرمنده ام شرمنده ی تو که بود نبودمی
شرمنده ام شرمنده ی تو که عشق و وجودمی
شرمنده ام شرمنده ی جهانه بدونه تو مادرم
شرمنده ام بگیر به آغوش خود دمی
مادر تو مرا ببخش بخاطر کارها و حرفهایی که زدم ولی دیدی
ببخش مرا که ناراحتت کردم میدانم تنها کسی هستی که قبل از اینکه بگویم ببخش
تو بخشیده ای مرا
مادر کاش همه مثل تو بودند اکنون فهمیدم که تو برایم همه کس بودی
میدانی عشق هم فقط عشق خودت که وقتی ناراحت بودم آرامم می کردی
ناراحتم دلم گرفته است و کسی نیست که آرام بخش دردهایم باشد
