انسانهایی که زیبا فکر می کنند
با دیگران با محبت رفتار می کنند ...
شکرگزار هستند ...
خودشان را دوست دارند ...
به زندگی لبخند می زنند ...
و بخشنده هستند ...
انسانهاییکه حتی دربدترین شرایط
و رویدادها، سعی میکنند جنبه مثبت
قضایا را پیدا کنند و ببینند ...
انسانهایی که با جنس زندگی و عشق
هماهنگ هستند ، و همیشه ، در هر مکانی
بذر امید و شادی می پاشند ...
اینگونه افراد مغناطیس عشق هستند
و مغناطیس عشق ، جاذبهای قوی دارد ..
و هر چیز زیبایی را به سمت خودشان
جذب می کند ...
ﺑﺮﺍﯼ ﺁﺩﻣﻬﺎ ﭼﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ...
راستی ؛ " دوستى " چقدر مى ارزد
قدر یک کوه طلا ؟
یا که سنگی سر راه ؟
چه تفاوت دارد
کاش هر قدرکه هست ، از ته دل باشد .
کاش دوستی آدم ها،
مثل رفاقت چشم و دست بود...
وقتی دست زخم میشه،
چشم گریه میکنه
وقتی چشم گریه میکنه،
دست اشکاشو پاک میکنه…
یہ وقـتایی نمیشہ ڪَفت "بڪَذریم"
از بعضی آدما
از بعضی خاطـرهها
از بعضی دوسـتداشتـنها
نمیشہ آسـون ڪَذشت
نمیشہ روزت رو
بی "یادش بخیـر" شـب ڪنی
نمیشہ از ڪوچہاے بڪَذرے صداے قـدماش صداے خنـدههاش نپیچـہ تـو پسڪوچہهاے دلتنڪَیت...
نمیشہ بیخیـال شد
نمیشہ ڪَذشت...
گاهی وقت ها بیشتر از اینڪه با ڪسی
زندگی ڪنیم ،
با خیالش زندگی
ڪرده ایم .
با خیالش قدم زده ایم .
خواب و بیداری هایمان را با خیالش
گذرانده ایم و
با خیالش پیر شده ایم .
سخت ترین قسمت زندگی همین است
ڪه سهمت از یک نفر فقط
خیال و جای خالی اش باشد...
آدمها نیازدارندبهصبوریکردنهای هم،
دوستداشتنهاومهربانیهای هم،
بهگذشتها
وقضاوتنکردنهای هم.
بهدلخوشیهای کوچك
ولبخندهایِ ازته دل هم ،
حتیبهدستی برای محبتکردن نیازمندند.
زندگی ماآدمهاخواستهیاناخواستهدرتعامل باهمشکلمیگیرد،قدمیکشدرنگمیگیرد.
آدمهانیازدارندبهاینکهکسی،بی منت،بیغَرَض حرفهاودردو دلهایشانراگوشکند،
آدمهابه احساسهابه پاك،و حضوری آرامشبخش نیازدارند.
حالوقتیایننیازرا ازهمسلب میکنیم ، غصِهمیاندازیم بهجان هم، تنهاییرنگ دلگیریبهخودمیگیرد،گذشت معنای انتقامودوریبهترینو سختترینواژهمیشود.
مابرای زندگیکردن،
برای ادامهدادندرکنارِآبو آسمانبهامید، عشق،گذشتو انسانیت نیازمندیم.
عشق مگر حتما باید پیدا و آشکار باشد تا به آدمیزاد حق عاشق شدن، عاشق بودن بدهد؟ گاه عشق گم است، اما هست، هست، چون نیست.
عشق مگر چیست؟ آنچه که پیداست؟
نه، عشق اگر پیدا شد که دیگر عشق نیست. معرفت است. عشق از آنرو هست، که نیست! پیدا نیست و حس میشود. میشوراند. منقلب میکند. بهرقص و شلنگ اندازی وا میدارد. میگریاند. میچزاند. میکوباند و میدواند. دیوانه به صحرا..!
گاه آدم، خود آدم، عشق است. بودنش عشق است. رفتن و نگاه کردنش عشق است. دست و قلبش عشق است. در تو میجوشد، بیآنکه ردش را بشناسی. بیآنکه بدانی از کجا در تو پیدا شده، روییده. شاید نخواهی هم. شاید هم بخواهی و ندانی. نتوانی که بدانی!
جای_خالی_سلوچ
محمود_دولت_آبادی
برخی از آدمها عجیب خوبند
یادشان که می افتی، روحت جانی دوباره می گیرد.
یادشان که می افتی بی اراده لبخند به لبانت می نشیند
حتی وقتی کنارت نیستند
لبخندشان....
تصویرشان....
صدایشان.....
حرف هایشان ......
همه را پیشت امانت می گذارند
و تو می مانی و یاد و آرزوی دوباره آنها ....
دلتان نگیرد از تلخیها ...
یک نفر هست همین حوالی
دورتر از نگاه آدمها
نزدیک تر از رگ گردن
روزی چنان دستتان را می گیرد که
مات می شوند تمام کسانی که
روزی به شما پشت پا زدند...
: بالاخره یکیو پیدا می کنی که می بینی بدون حد و مرز بهت عشق می ورزه، بهت ارزش می ده، برات احترام قائله، طرز فکرتون خیلی شبیه همه، درکت می کنه، سلیقه موسیقیتون یکیه، همه ی شکستگیات و زخماتو میبنده، به بهتر شدنت کمک می کنه، بهت آرامش میده و رفتارای بچگانه نداره، برای آینده ارزش قائله و باعث پیشرفت جفتتون میشه، کنارش خوش میگذره، از موندنش مطمئنت میکنه و باعث اعتمادت میشه، زندگیتو قشنگ تر میکنه و متوجه میشی آدمای قبلش سو تفاهم بودن و خدا برای چی از زندگیت بیرونشون کرده، بالاخره یک آدم مناسب تو میآد که بهت میفهمونه زندگی ارزش ادامه دادن داره.
بیستون بود و تمنای دو دوست
آزمون بود و تماشای دو عشق
در زمانی که زعشق ،
ناله میزد "شیرین" ،
تیشه میزد "فرهاد"!
نه توان گفت به جانبازی فرهاد ، افسوس،
نه توان کرد ز بی جانی "شیرین" ، فریاد.
کار "شیرین" به جهان
عشق برانگیختن است!
کار فرهاد برآوردن میل دل دوست
خواه با شاه درافتادن و گستاخ شدن
خواه با کوه در آویختن است.
رمز شیرینی این قصه کجاست؟
که نه تنها شیرین، بینهایت زیباست
آنکه آموخت به ما درس محبت میخواست
جان چراغان کنی از عشق کسی
به امیدش ببری رنج بسی
به وصالش برسی یا نرسی
سینه بی عشق مباد یک نفسی...
فريدون_مشیری
از پاییز گله نکن…
1401/07/1 - 14:22برگ های درخت خود بی وفایند…
چه حالی دارد درخت زمانی که برگ ها از او دل کنده و دل به پاییز می دهند…
پاییز گذارست..
می گذرد..
شاخه های درخت هم باز جوانه میزند
چه زود می روند و چه زود جایشان پر می شود…
عجیب است که هنوز گرفتار باشی