ققنوس هم ققنوس قدیم خدانگهدارتون
در دهانت دوستت دارم هاے زیادے پنهان ڪرده اے
ڪہ جز بہ بوسہ ڪشف نخواهند شــد
میبوسمت تــا هــــردو عـــاشـــق شــویــم
تــــو ازبــوســـہ هاے مــــن
مـــن از شنیدن عاشقانہ هاے تــو
از هزاران دل, یکی را باشـد
استعدادِ عشق…!
آغوش تو
فرودگاه ابرهاست
بغل ڪه بگیرے
تن ویتنامے من را
هیروشیمایے سبز
با یورش خلبان هاے جنگے چشمهاے تو
اتفاق مے افتد
من درجمهورے بازوانت
تا ڪه انگور شود ” مے “
دو سه سالے بڪشد…
” تو “
به یڪ لحظه شدي…
ناب ترین باده ے عشق…
با عشق آنسوی خطر جایی برای ترس نیست
در انتهای موعظه دیگر مجال درس نیست
کافر اگر عاشق شود بی پرده مومن می شود
چیزی شبیه معجزه با عشق ممکن می شود
تا که از جانب معشوقه نباشد کششی
کوشش عاشق بیچاره به جایی نرسد
افسردگی به خسته دلی از زمانه نیست
افسرده آن دلی است که از همنفس گرفت
شب وقتی زیبا است که بدانی
یک نفر، یک جایی از این دنیا
با تصویرسازی آغوش تو به خواب رفته است
و چه زیباتر میشود وقتی که آن یک نفر
همانی باشد که تو هم هرشب
در خیال خودت در آغوشش میگیری
ما به بهانه ی رسیدن به زندگی،
همیشه زندگی را کشته ایم...
بر طرح شکسته ی دلم بند بزن
از چای بگو و حرفی از قند بزن
عصر آمده باز روبرويم بنشین
دستان مرا بگیر و لبخند بزن
جفتشان را که یافتند
از من میپرند
شک ندارم
روزگاری درخت بوده ام!
چه مقتدرانه دل از کفم ربودی و چه سلطه گرایانه صاحب قلبم شدی !!!
مگر میشود غاصب تر از توهم پیدا کرد .....
من و تو در سفر عشق دیر فهمیدیم
قطار منتظر هیچکس نمی ماند
برای آشتی
دلایلت چقدر منطقی است
وقتی ...
با زبان بوسه حرف می زنی.
