فدات

ﺁﻧﻪ!
ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻏﺮﯾﺒﺎﻧﻪ ﯼ ﺭﻭﺯﻫﺎﯾﺖ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮔﺬﺷﺖ
ﻭﻗﺘﯽ ﺭﻭﺷﻨﯽ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺖ
ﺩﺭ ﭘﺸﺖ ﭘﺮﺩﻩ ﻫﺎﯼ ﻣﻪ ﺁﻟﻮﺩ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺑﻮﺩ
ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ ﺍﺯ ﻟﺤﻈﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﺒﻬﻢ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺍﺕ

ﺍﺯ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻣﻌﺼﻮﻣﺎﻧﻪ ﯼ ﺩﺳﺖ ﻫﺎﯾﺖ

ﺁﯾﺎ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺠﻮﻡ ﺩﺭﺩ ﻫﺎ ﻭ ﻏﻢ ﻫﺎﯾﺖ
ﻭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻣﻼ‌ﻝ ﺁﻭﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﺕ
ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺯﻻ‌ﻟﯽ ﺩﺭﯾﺎﭼﻪ ﯼ ﻧﻘﺮﻩ ﺍﯼ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ؟
ﺁﻧﻪ!
ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻡ ﺗﺎ ﺩﺳﺖ ﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍﺑﻪ ﭘﻨﺠﻪ ﯼ ﻃﻼ‌ﯾﯽ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺩﻭﺳﺘﯽ ﺑﺴﭙﺎﺭﯼ
ﻭ ﺩﺭ ﺁﺑﯽ ﺑﯿﮑﺮﺍﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﻫﺎ ﺑﻪ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﺭﺁﯾﯽ
ﻭ ﺍﯾﻨﮏ ﺁﻧﻪ!
ﺷﮑﻔﺘﻦ ﻭ ﺳﺒﺰ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺗﻮﺳﺖ
ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺗﻮ…….

.

من حسودیم شد به شما اقای صدیقی

مگر نیامده بودی که یار من بشوی؟

قرار من بشوی، بی قرار من بشوی

کبوترانه نشستی به دام پاره من

به عمد پر نزدی تا شکار من بشوی

قرار شد که بمانی کنار من شب و روز

که ماه منحصری بر مدار من بشوی

قلندرانه بریدم از این جهان که فقط

خودت پلی به خداوندگار من بشوی

شدم پیامبری ناگزیر و خانه به دوش

به شوق این که تو هم یار غار من بشوی

کدام وعده سبب شد به من رکب بزنی؟

رفیق دشمن بی اعتبار من بشوی

تبر کشیدی و آخر به جانم افتادی

تویی که آمده بودی بهار من بشوی...؟؟؟

زندگی را ساده تر از تمام داستانهای نوشته شده و نشده میبینم.

غمی که میگذرد، گریه هاییکه زود خشک میشوند

ساده ببین!

سخت نگیر!!

عمری را با لبخند بگذران، نفس بکش، زندگی کن، باران را بفهم، پرواز را تجربه کن

وپرواز چیزی جز سبک کردن ذهن نیست

آری در حال پروازم!

چرا آمده ام را نمیدانم

اما

خوبیها به من قدرت اوج گرفتن میدهد

باید حواسم به قله های مرتفع باشد

گاهی مسیرم را تغییر دهم

گاهی طوفان و باران را تحمل کنم

بروم ، ادامه دهم !

زخم ها خوب می شوند

روح بزرگ میشود

لبخندها زیباتر میشود

وقتی درونت پر از حس خدا باشد

نور تو را پیدا میکند

در تو رخنه می اندازد

رشد میکند

وسعت میگیرد

و درونت پر از انرژی خالق می شود

ونگاهت پر از آرامش!



نمی دانم علت زنده بودن هر کس چیست! شاید مثل اثر انگشت متفاوت است

اما این را خوب میدانم

سخت نگیر

به هرچه تصور کنی و تلاش کنی خواهی رسید!

زندگی پر از فرصت های خوب است

ساده نگذر

نشانه ها را ببین!



منتظر آمدن معجزه ای با دعایت نباش!

معجزه از قلب تو می آید

حرکت کن، تسلیم نشو! زندگی کن

و از زیباییهای خلقت آفرینش لذت ببر

آری سرشار شو از لبخند خداوند!

شاید زندگی همین است

معنی سختی را بفهمی و درنهایت از آن بگذری!

در دل دردیست از تو پنهان که مپرس
تنگ آمده چندان دلم از جان که مپرس
با این همه حال و در چنین تنگدلی
جا کرده محبت تو چندان که مپرس …