نگین

خو حالا میگفتی من ضایع نشم

شمعیم و دلی مشعله‌افروز و دگر هیچ شب تا به سحر گریهٔ جانسوز و دگر هیچ

افسانه بود معنی دیدار که دادند در پرده یکی وعدهٔ مرموز و دگر هیچ

حاجی که خدا را به حرم جست چه باشد از پارهٔ سنگی شرف‌اندوز و دگر هیچ

خواهی که شوی باخبر ازکشف و کرامات مردانگی و عشق بیاموز و دگر هیچ‌

روزی که دلی را به نگاهی بنوازند از عمر حسابست همان روز و دگر هیچ

بی دوست شبی نیست که دیوانه نباشیم مستیم اگر ساکن میخانه نباشیم

ما را چه غم ار باده نباشد، که دمی نیست از عمر که با نالۀ مستانه نباشیم

سرگشتۀ محضیم و در این وادیِ حیرت عاقل تر از آنیم که دیوانه نباشیم

چون می نرسد دست به دامان حقیقت سهل است اگر در پی افسانه نباشیم

هر شب به دعا می طلبیم اینکه نیاید آن روز که ما در غم جانانه نباشیم

من که نه تو باید سجده کنی دختر جون