آدمها مثل گل اند . بعضی را اگر بینی درون گلبرگهاشان فرو كنی ، به عطسه ای مهمانت می كنند . بعضی را اگر دست به حریمشان دراز كنی ، دستت را با خارشان زخمی می کنند . خار لازمه زیستنشان است . بعضی آن قدر در هم پیچیده اند كه عمقشان پیدا نیست . بعضی زود می میرند و بعضی حتی اگر از ریشه جداشان كنی ، مدتها زنده می مانند . بعضی مثل كاكتوس استوار و سخت اند یا مثل شقایق ، احساساتی ، زود رنج و زود مرگ . بعضی را باید نشست و فقط تماشا كرد . بعضی را می برند سر مزار ، بعضی را وقتی می خواهند بروند عیادت بیمار می برند و بعضی را عشاق به هم می دهند . بعضی گل آپارتمان اند ، نور غیر مستقیم ! بعضی را باید زیر آفتاب كاشت تا رشد كند . اصلا گل آفتاب اند . بعضی مال دوره خاصی از زمان اند . بعضی را در همه فصول می توان یافت . ممكن است گاهی شاداب تر شوند و گاهی پژمرده اما می مانند ، زندگی می كنند ، مبارزه می كنند . نبود هركدام از اینها نقص در هستی است . باید باشند و هستند . حالا تو از كدام دسته گلهایی ؟

تو چشم بعضی رفیقامون

یه روز یه کفش دیدم ک خیلی ازش خوشم امد, با اینک برام تنگ بود وپامومیزد خریدمش!! فروشنده میگفت:نگران نباش جا باز میکنه...!! مدتها گذشت اما اون کفش جا باز نکرد!! با خودم میگفتم تو مسیرای کوتاه میپوشمش اما بازم اذیتم میکنه و پامو زخم میکنه...!! ولی من خیلی دوسش داشتم...!! تا بالاخره یه روز,اون کفش و کنارگذاشتم!! امید من واسه جاباز کردن اون کفش بی موردبود.. اون کفش سایز پای من نبود... درسته ک خیلی می خواستمش,ولی ب درد من نمیخورد!! خلاصه از اون کفش هیچی واسم نموندجز زخمهایی ک روی پاهام گذاشته بود...!! بعضی از ادمها هم درست همین طورند!! بایدکنار گذاشتشون چون ب سایز قلبمون نمیخورن, حالا هرچقدهم ک دوسش داشته باشیم...