.

بعضی وقتا با آدمایی حرف می‌زنیم که یک بار هم از نزدیک ندیدیمشون ولی اونقدر از کسایی که دور و اطرافمون هستن بهمون نزدیک ترن که دلمون میگیره از دوریشون... انگار اونا بیشتر حواسش‍‍ون بهمون هست... انگار واقعاً باهاشون زندگی کردیم... درسته دورن ولی فقط کافیه چشمامونو ببندیم تا حسشون کنیم.‌.. کاش هیچ وقت دور نبودن...

من هیچوقت دنبال آدم های دم دستی نبودم از اون آدم ها که تا تقی به توقی میخوره میگن: "دوستت دارم، عاشقتم" نه که بد باشه نه، احساساتشون دل آدم روگرم نمیکنه... مثل سراب می مونه یهو نگاه میکنی میبینی هیچی نیست، پشت اون همه حس قلب نبوده، حرف بوده... دوستت دارمش دم دستی بوده معلوم نیست به چند نفر گفته، برای چی گفته! همیشه دنبال آدم های دست نیافتنی بودم از اون آدم ها که وقتی میخوان حسشون رو بگن هزار مُدل کلمه و جمله میگن که پشت همشون یه دوستت دارم پنهون شده... حالا فکر کن اینجور آدم ها وقتی بلند بگن: "دوستت دارم" ته دلت قُرص میشه که برای گفتن این حرف غرورش رو زمین گذاشته، آدمی که از غرورش بگذره از حسش رد نمیشه...

اقا منم اواتارمو جانی دپ یا برت پیت بزارم نظرتون ؟ از غافله عقب نمونیم

زندگی نه پیازه که لایه لایه باشه...

عشق مثل باد میمونه

اگه کسی تو رو بلاک کرد تو اونو بلاک نکن

گفتی که وفا میکنم و هیچ نکردی

بر ما گذشت