بسیار‌کلنجار‌رفت‌
با‌مرغابی‌ها‌و‌بعد‌با‌میخ‌در....
هرکدام‌میپرسیدند:چرا!؟
آرام...
در‌گوشی‌میگفت↓:

دل‌تنـــگ فاطمـــه‌ام...
#میروی‌با‌فرق‌خونین‌پیش‌بازوی‌کبود...

عاقبت بند سفر پایم بست...

هزار جهد بکردم که یار من باشی

مرادبخش دل بی‌قرار من باشی

چراغ دیده شب زنده دار من گردی

انیس خاطر امیدوار من باشی

چو خسروان ملاحت به بندگان نازند

تو در میانه خداوندگار من باشی

از آن عقیق که خونین دلم ز عشوه او

اگر کنم گله‌ای غمگسار من باشی

در آن چمن که بتان دست عاشقان گیرند

گرت ز دست برآید نگار من باشی

شبی به کلبه احزان عاشقان آیی

دمی انیس دل سوکوار من باشی

شود غزاله خورشید صید لاغر من

گر آهویی چو تو یک دم شکار من باشی

سه بوسه کز دو لبت کرده‌ای وظیفه من

اگ

عاقبت بند سفر پایم بست...
می روم ، خنده به لب ، خونین دل...

خدایا خودت رحم کن

خارپشتی از یک مار تقاضا کرد که بگذار من نیز هم‌خانه‌ی تو باشم. مار تقاضای خارپشت را پذیرفت و او را به لانه‌ی تنگ و کوچک خویش راه داد. چون لانه‌ی مار تنگ بود، خارهای تیز خارپشت هر دم به بدن نرم مار فرو می‌رفت و او را مجروح می‌ساخت، اما مار از سر نجابت دم بر نمی‌آورد. سرانجام مار گفت: «نگاه کن ببین چگونه مجروح و خونین شده‌ام. می‌توانی لانه‌ی من را ترک کنی؟!» خارپشت گفت: «من مشکلی ندارم، اگر تو ناراحتی می‌توانی لانه‌ی دیگری برای خود بیابی!»

عادت‌ها نیز ابتدا به صورت مهمان وارد می‌شوند، اما دیری نمی‌گذرد که خود را صاحب‌خانه می‌کنند و کنترل انسان را در دست می‌گیرند...

گفتم از من مطلب دیده ی گریان تر از این/دل خونین تر و مجنون تر و ویران تر از این
گفت گرچه دلت خانه به دوش است ولی/دوست دارم که شود بی سر و سامان تر از این...

بیشتر مردان نمیدانند که حرف زدن و درد دل کردن برای بالا بردن سطوح اکسی توسین، در مقابله با استرس، به زن کمک میکند
بدون درک این کشش زیستی، مرد به اشتباه گمان میکند که زن از او راه حل میخواهد. پس حرف زن را قطع میکند تا راه حل هایش را بگوید. مرد این کار را میکند چون حل کردن مساله یکی از روش های او برای بهبود حال خودش به هنگام فشارها و ناراحتی هاست. او میپندارد که این کار به زن کمک میکند.
حل مساله سطوح تستوسترون مرد را بالا می برد ولی چندان تاثیری بر اکسی توسین زن ندارد.

تو ای ترانه ی آغازم
ای الهه ی پایانم
بیا و تو لیلای من باش
من که دیوانه و مجنون توام
تو ای نازنین یارم
ای رفته برای همیشه از برم
تا به کی از تو بخوانم
از دل خونین بسرایم
و تو حتی دمی درنگ نیابی
بر شعر نابم
ای الهه نازم
ای رویای خواب پریشانم
تا به کی از تو بخوانم
لحظه ای درنگ ز تو خواهم.