باور كن ، صدامو باور كن-صدایی كه تلخ و خسته ست-باور كن ، قلبمو باور كن-قلبي كه كوهه اما شكسته ست-شكسته ست

باور كن ، دستامو باور كن-كه ساقهء نوازشه-باور كن ، چشم منو باور كن-كه يك قصيده خواهشه

همه میدانیم با بیخوابی‌های شبانه
نه كسی می‌آید و نه كسی دوباره
دوستمان خواهد داشت
ولی چه بيهوده تا صبح بيداريم

مهـم نیسـت کـه آخریــن زلزلـه زنـدگـی ات چنــــد ریشتــر بــود مهــم نیسـت کـه در آن زلزلـه چه چیـزهــــایی از دســت دادی مهــم ایـن اسـت کــه دوبـــــاره از نــــو بســــازی جهـــــانـت را … زنــــــدگی ات را … بــــــــاورت را … “مهـــم شـــروع دوبــــاره اسـت” . . . چه لطيف است حس آغازي دوباره . . . . . . چه زيباست رسيدن دوباره . . . . . . به روز زيباي آغاز نفس كشيدن . . . من کوچ می کنم... از بین آدمهایی که فقط چشمهایشان خیره به خود خواهی خودشان است آدم های سنگ... آدم های آهن... آدم های كاغذ... یكی بی پاسخت می گذارد! یكی به التماسهایت نیشخند می زند! یكی به بهانه یك پرسش عذابت می دهد! یكی غرورت را به خاك می كشد! یكی هم ... می شود و دلت را هزار بار میشکند! لعنت به همه ی خوبی های عالم وقتی كسی قدرش را نمیداند

به حباب نگران لب یک رود قسم،
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت
غصه هم می‌گذرد
آنچنانی که فقط خاطره‌ها خواهد ماند
لحظه‌ها عریانند
به تن لحظه خود، جامه اندوه مپوشان هرگز...!!
زندگی ذره كاهیست
كه كوهش كردیم...
زندگی نیست بجز حرف محبت به كسی
ورنه هر خار و خسی
زندگی کرده بسی...

#سهرابسپهری

‏دوست واقعی كسی هست كه از ورای خنديدنت ميفهمه تو واقعاً خوشحالی یا غمگین!

باز امشب غزلی كنج دلم زندانی است

آسمان شب بی حوصله ام طوفانی است

هيچ كسی تلخی لبخند مرا درک نكرد

های های دل ديوانه ی من پنهانی است