سخن بهانه است,
آدمی را با آدمی
آن جزو مناسب جذب می کند,
نه سخن.
#فیه_ما_فیه
#مولانا
مولانا خیلی قشنگ "هیچکسی برام تو نمیشه و همه ی درد و بلات به سرم رو" میگه:
«از همه کس گُذر کنم
از تو گذر نمیکنم!
مشکل تو وفای من
مشکل من جفای تو»
یڪے باشه مثل مولانا
دوسِت داشته باشه
اون موقع ڪه میگه:
نآز ڪنے نَظر ڪنی،قَهرڪنی،سِتم ڪنی
گر ڪه جفا،گر ڪه وفا
از تو حذر نمیڪنم
قشنگ مشخصه وقتی مولانا میگه ؛ " از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود " . رفته اتاق سر کمدش و نمیدونه چی میخواسته از کمد برداره
ای مطرب دل زان نغمه ی خوش
این مغز مرا پر مشغله کن
اگر از من بپرسند زیباترین غزل مولانا چیست ؟ من این غزل را انتخاب خواهم کرد.
دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد
به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد
در این بازار عطاران مرو هر سو چو بی‌کاران
به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد
ترازو گر نداری پس تو را زو رهزند هر کس
یکی قلبی بیاراید تو پنداری که زر دارد
تو را بر در نشاند او به طراری که می‌آید
تو منشین منتظر بر در که آن خانه دو در دارد
به هر دیگی که می‌جوشد میاور کاسه و منشین
که هر دیگی که می‌جوشد درون چیزی دگر دارد
نه هر کلکی شکر دارد نه هر زیری زبر
چه زیبا گفت مولانا:
ﺩﻧﯿﺎ ﻫﻤﻪ ﻫﯿﭻ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺩﻧﯿﺎ ﻫﻤﻪ ﻫﯿﭻ
ﺍﯼ ﻫﯿﭻ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﯿﭻ ﺑﺮ ﻫﯿﭻ ﻣَﭙﯿﭻ
ﺩﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻋﻤﺮ ﭼﻪ ﻣﺎﻧﺪ ﺑﺎﻗﯽ؟؟؟
ﻣﻬﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻗﯽ ﻫﻤﻪ هیچ
چشمی دارم همه پر از صورت دوست
با دیده مرا خوش ست چون دوست در اوست
از دیده دوست فرق کردن نه نکوست
یا دوست به جای دیده یا دیده خود اوست
مولانا
خخخخخ چه جذااااب لعنتییییییی 
