میدانی؟ هیچ کس، هیچ چیز را واقعا فراموش نمی کند!
فقط آدم ها یک وقت هایی،
از به یاد آوردن
خسته می شوند..!
من از تنهاییم لذت می‌برم"
این اسم شیکی است که روی هراسمان می‌گذاریم. برای گریختن از خویش. پوششی جذاب برای هراس از رابطه. از شناختن. از فروریختن دیوارهایی که به زحمت دور خود ساخته‌ایم. از آزادی مطلقی که بر باد خواهد رفت
و البته از زخم‌های جدید ...
لذت بردن از تنهایی غیرممکن است
امّا
در این تبعیدگاه لااقل میدانی کسی با شلاق نوازش سراغ روح رنجورت نمی‌آید.
آیا میدانید با بکار بردن جمله‌ی ''بازم هرجور خودت صلاح میدونی''
با بولدوز از روی تصمیم گیری های ما رد میشید؟
حرف
بسیار
به قلـــــــ ❤️ـــــب است ولی میدانی
دوست میدارمت
صدر نشینِ
آنهاست ...
کجایی؟
شاید مسخره ترین سوالِ ممکن باشد
وقتی که
میدانی او همه جا هست
جزُ
در کنارِ تو...
میدانی در نبودت چه ها کشیده ام
دوسیب آلبالو...
لیمو نعناع...
بلوبری...
ادامس دارچین
دوسیب تنها...
هوا خواه توام جانا
و میدانم که میدانی
فقط با شوق میخوانی، تو از دردم چه میدانی؟!
تو جان میگیری از شعری که من را بارها کشته …
هیچ میدانی
گاهی موجودی به زندگی ات پای میگذارد
به نامِ دوست
فرقی نمیکند قِدمت اش چقدر باشد
اشنایی اش چگونه بوده
از چه دین و مذهب و آیینی باشد.
وقتی دلت با دلش راه می آید.
همیشه یاد و عکس هایش
هر چقدر هم که بگویی :
تنهایی خوب است؛
هم من و هم تو میدانیم که:
تنهایی خوب نیست …
ولی چه میتوان کرد وقتی خوبی نمانده تا به تنهایی، واژه تنهایی را از تخته سیاه زندگی پاک کند …
گفتم:میدانی که چند سال است دلم کنار تو به جا مانده؟
گفت:این دل بی نام و نشان دل توست که خواب ندارد؟
گفتم:سوختن را ندیده ای که خنده بر روی لب داری
گفت:سوختن که برای یار است، تو برای چه رنگ پریده ای؟
آدمهای احساساتی را باید کشت...
میدانی راست میگویم...
آدمهای احساساتی به درد این زندگی آهنی امروز نمیخورند...
فقط اولین دوست داشتن درد دارد
همانی که وقتی میرود
نمیدانی چطور به دلت بفهمانی
که محاسباتت غلط از آب درآمد ...
چطور بگویی نشد
که نشکند
نریزد ...
بعدها دوست داشتن هایت
نه به قوت قدیـم است
نه دردناک
جوری علاقمند میشوی
که رفتن را به طورِ پیش فرض
روی تنظیماتِ دوست داشتنت خواهی داشت ...
