بچه که بودیم
اگر بی هوا
بستنیِ مان را گاز میزدند
قیامتی به پا میکردیم باور نکردنی؛
پیشِ هرکسی می رسیدیم
شکایتشان را میکردیم که چطور بی محابا بستنی که برایِ ما بوده است را گاز زده.
چه بیهوده روزهایِ کسالت آورمان شروع شدند و از تمامِ سالها قد کشیدیم.
که از گوشه و کنارِ زندگیِ مان روحمان را گاز میزنند
و از ترس رفتن و نبودنشان؛
میخندیم...
اعتبار آدمها
به حضورشان نیست
به دلهره ایست که در نبودنشان احساس میشود
بعضی از نبودنها را
هیچ بودنی پر نمیکند ..
اعتبار آدمها
به حضورشان نیست
به دلهره ایست که در نبودنشان احساس میشود
بعضی از نبودنها را
هیچ بودنی پر نمیکند...
بر اين اصل زندگی كن:
بودنشان زیباست و نبودنشان ضرری ندارد
یاد بگیرید محکم بودن را، قوی بودن را، کوه و سنگ بودن را؛ لازمتان میشود برای وقتهایی که آدمهای زندگیتان، دستشان میرود روی نقطه ضعفتان و دلتان را بند میکنند به نبودنشان! یاد بگیرید که هیچ جای زندگی جواب محبتهایتان چیزی نمیشود که شما میخواهید…از من به شما نصیحت، قوی بودن را یاد بگیرید برای تمام روزهایی که قرار است تنتان بلرزد از آدمهایی که قلبتان را میلرزانند
در جهانی که تمام موجوداتش
برای ضعیف بودنشان دلیل میتراشند
و برای قوی نبودنشان بهانه دارند؛
تو قوی بمان، و همان جوانهی جسوری باش
که از زیر پوست زمستان میشکفد
و ثابت میکند "با یک گل هم بهار میشود
بر این اصل زندگی کن ؛
بودنشان زیباست و نبودنشان ضرری ندارد .
آدم ها بعد از رفتن ، بیشتر دیده میشوند ، بیشتر
عزیز میشوند ، بعد از رفتن آدم ها تازه تازه درک میکنی چقدر بودند ، چقدر
بودند و نفهمیدی ، بعد از رفتن آدم ها تازه به یاد کار های نکرده برایشان
میُفتی ، به یاد محبت هایی که دریغ کردی ، به یاد تشکر هایی که نکردی و
لبخند هایی که به رویش نزدی ، به یاد لحظه هایی که بودند و بودند و الان
جای خالی و نبودنشان درد میکند، بعد از رفتن آدم ها یاد بدی هایی که در حقش
کردی و ناسازگاری ها میُفتی ، میدانی ؟؟؟رفتن آدم ها یک درد است و خاطرات و
حسرت های بعد از آن هزار درد ، داغ رفتن یک درد است و داغ حسرت کار های
نکرده هزار درد ، آدم ها بعد از رفتن چقدر عزیز میشوند ، حواست به آدم هایی
که الان کنارت داری باشد ، الان برایت عزیز باشد نه بعد از رفتن ، الان
نگاهش کن بودنش را ببین تا درد نبودن ، بودن هایش را بر قلبت نکوبد..
فردا دیر است
امروزت را همین امروز، زندگی کن
همین امروز لذتش را ببر
و همین امروز برای آرزوهایت تلاش کن
حسرت، یعنی در گذشته جا ماندهای
و نگرانی یعنی اسیر آیندهای شدهای که هنوز نرسیده و اتفاقاتی که هنوز نیفتاده
آیندهای که شاید نرسد
و اتفاقاتی که شاید نیفتد
بیخیا
از رفتنا دلت گرفته رفیق؟
روزی ۱۷ بار اینو تکرار کن
بودنشان زیباست، نبودنشان ضرری ندارد
همه ی ما توزندگی، دچارآدمای اشتباه شدیم
آدماییکه همیشه یهتیکه ازوجودمون، برایاوناست...
آدماییکهمیتونن، هروقت که دلشون خواست
حال مارو خوب یا بدکنن.
آدماییکه، میدونناحساسمارو ، و خیلیراحت
پاروش ، میزارن.
همونایی که میدونن بعد صدبار رفتن ، میتونن بازم برگردن.
هموناییکه، هرطوربخوان با ما رفتار میکنن
وتازیانه حرفاشون، زخمای زیادی بهقلب مازده.
آدمایی که هیچ قدرتی جلوشون نداریم.
فقطباید بشکنیم و حتیاین صدای شکستن،
حقنداره گوش اونارو، آزار بده.
یهروزیمیرسه که بعد همهایندردا ، زخما
اونا سیرمیشن. میرنو ماترجیح میدیم
بازم زخم بزنن و باشن...
اشتباه محضما همینجاست
بایدرهاکنیم،گاهیدردنبودنشان
مرهمتراستبرایجانما....
اعتبار آدمها به حضورشان نیست
به دلهرہ ای است که در نبودنشان
احساس می شود،
بعضی از نبودن ها را
هیچ بودنی پُر نمی کند...