به عشق هم

یک جام با تو خوردن یک عمر می‌پرستی…یک روز با تو بودن، یک روزگار مستی

در بندگی عشقت از دست رفت کارم…ای خواجهٔ زبر دست رحمی به زیر دستی

بر باد می‌توان داد خاک وجود ما را…تا کار ما به کویت بالا رود ز پستی

با مدعی ز مینا می در قدح نکردی…تا خون من نخوردی تا جان من نخستی

گفتی دهم شرابت از شیشهٔ محبت…پیمانه‌ام ندادی، پیمان من شکستی

صید ضعیف عشقم، با پنجهٔ توانا…بیمار چشم یارم، در عین تندرستی

با صد هزار نیرو، دیدی فروغی آخر…از دست او نرستی وز بند او نجستی

نه وجدانا منظورتو نفهمیدم بیا اونور ببینم چه مرگته

چشمانت راز آتش است

و عشقت پیروزی آدمی ست
هنگامی که به جنگ تقدیر می شتابد

و آغوشت
اندک جائی برای زیستن
اندک جائی برای مردن
و گریز از شهر
که به هزار انگشت
به وقاحت
پاکی آسمان را متهم می کند

کوه با نخستین سنگ ها آغاز می شود
و انسان با نخستین درد
در من زندانی ستمگری بود
که به آواز زنجیرش خو نمی کرد -
من با نخستین نگاه تــــــــــــو آغاز شدم

مجید جان نخسته ..
تو این مدت ۷ . ۸ ساعتی که تو پست میزاشتی
ما کلی کار انجام دادیم

پ تو ی پا دیونه

سلام خاهش . سلامت باشی