من بیشتر نازنینم ...

همون جز اعمه اطهار اون لا ب لاهاشون بزارن کفایته

وَ همه چیز بَرای دُخترک همانند چِشم بَر هَم زدني تمام شد...
روزهایي کِ قَرار است بِدون انگیزه اي بِ شَب اَنجامد وَ شَب هایي کِ....
وَ شب هایی کِ ثانیِه بِ ثانیِه اش با خیالِ پسرک صبح میشَود....
مَگر مَرگ فقط تمام شُدن جِسم است؟
وقتي کِ سراسرِ وجودش را غَرق در کاري میکُند تا کَمي فَقط کمي از خیالِ او فاصِله بِگیرد،تا بِتواند خَستگيِ سیاه و نِکبت را بِ آغوشِ شب بِدهد و شب پلک هایَش را در نوردد لَحظه بِ لحظه اش مرگ برای او هَمراه است...
دستي بِ چشم هایش کِ جدیدا پر از اشک است میکِشد و دوباره خودِش باور نِمیکُند کِ اینچِنین دِلش باختِه پسرک بوده...
ولی او بایَد بتواند..
او باید قوی باشد..
او باید فراموش؛
نَه نه فَراموش واژه اشتباهي است، هیچکَس هیچ چیزِ اولِ و صدر زِندگي و ساعت بِ ساعتی کِ آن را با آن سِپری کَرده نِمیتواند بِ فَراموشي بسپرد...
اویي کِه برزبان هَمیشه بودنش را میخواست،توجهش،خودش،تمامش را
حالا فقط از خدا میخواهَد تا کور شَود،تا نَبیند،
بِ او قُدرتي عطا کُند
تا کمتر و حني اصلا و ابدا
چک نکردن و از سر انداختن را یاد بِگیرد و اَز بَر شود...
کِ این هم برای خودَش هم برای اویي کِ تمامَش بـــ است ود، بهتر است...

حق السکوت نمیخام

علم پزشکی ثابت کرده است که شکستن دل واقعیت است.
یعنی وقتی دل کسی میشکند در قلب اتفاقی می افتد؛ مثل یک خون ریزی کوچک یا یک جراحت...
که حتی می تواند منجر به سکته قلبی شود...

تو دوست خوب من...
هم مراقب دل خودت باش
هم دل دیگران...
دل شکستن هنر نیست...
مواظب عواقبش باش
از عواطف انسانی که ارگانهای بدن را ضعیف میکند:
۱- عصبانیت: کبد را ضعیف میکند.
۲- غم و غصه: ششها را ضعیف میکند.
۳- نگرانی: معده را ضعیف میکند.
۴- استرس:قلب ومغز را ضعیف میکند.
۵- ترس: باعث از کار افتادن کلیه ها میشود.
جلوگیری از این عواطف منفی میتواند باعث سلامتی شما گردد، پس خونسرد باشید، خوب نگاه کنید، خوب احساس کنید و خوب عمل کنید.
شاد باشید و درهمه حال لبخند بزنید.

هر روز، پلکهایت،فصل جدیدی از زندگی را ورق می زند، سطر اول همیشه این است:
"خدا همیشه با ماست"
پس بخوانش با لبخند...

سرت کلاه رفته ناجووووووووووور )
نمیگم تا تو خماریش بمونی
به کلوچه خیلی علاقه داره مراقب خودت باش
میفهمی چی میگم دیگه خخخخخ خخخ
اگه یه روز فهمیدی که تو هم بازیچه شدی یه صلوات برام بفرست


بای بای نرگسی

ماجرای من و تو، باور باورها نیست
ماجراییست که در حافظه دنیا نیست

نه دروغیم نه رویا نه خیالیم نه وهم
ذات عشقیم که در آینه ها پیدا نیست

تو گمی درمن و من درتو گمم باورکن
جز دراین شعر نشان و اثری ازما نیست

شب که آرام تر از پلک تو را میبندم
بادلم طاقت دیدار تو تا فردا نیست

من و تو ساحل و دریای همیم اما نه!
ساحل اینقدر که درفاصله با دریا نیست…

چی شده......