شمعیم و دلی مشعله‌افروز و دگر هیچ شب تا به سحر گریهٔ جانسوز و دگر هیچ

افسانه بود معنی دیدار که دادند در پرده یکی وعدهٔ مرموز و دگر هیچ

حاجی که خدا را به حرم جست چه باشد از پارهٔ سنگی شرف‌اندوز و دگر هیچ

خواهی که شوی باخبر ازکشف و کرامات مردانگی و عشق بیاموز و دگر هیچ‌

روزی که دلی را به نگاهی بنوازند از عمر حسابست همان روز و دگر هیچ

قربونت برم

ز داغ عشق تو خون شد دل چو لاله ی من-فغان که در دل تو ره نیافت ناله ی من

مرا چو ابر بهاری به گریه آر و بخند -که آبروی تو ای گل بود ز ژاله ی من

شراب خون دلم می خوری و نوشت باد-دگر به سنگ چرا می زنی پیاله ی من

چو بشنوی غزل سایه چنگ و نی بشکن-که نیست ساز تو را زهره سوز ناله ی من

جون داداش با توصیه عایی ک کردی هفت هشت ده تایی جور میکنم

لایک ب حضورت عشق شیرینم
از روزی که شناختمت
همزمان، هم می خندم
و هم گریه می کنم!
نیمی از عشقم روشنایی و شوق است
و نیم دیگرش اشک و دلتنگی
یک بام و دو هواست
شاید برای همین است
که همچنان عاشقانه دوستت دارم ❤️

عاای مااه قشنگم
تو همان کسی هستی که در کنارت خود خودم هستم.
همان که نیاز نیست برایش نقش بازی کنم...
اصلا تو...
خود من هستی ....
من در کنار تو
معنی جمله یک روح در دو بدن را به خوبی حس کردم..

شبی با خیال تو هم خونه شد دل،نبودی ندیدی چه ویرونه شد دل

نبودی ندیدی پریشونیامو،فقط باد و بارون شنیدن صدامو

غمت سرد و وحشی به ویرونه می زد،دلم با تو خوش بود و پیمونه می زد

نه مرد قلندر نه آتش پرستم،فقط با خیالت شبا مست مستم

الهی سحر پشت کوها بمیره،خدا این شبا رو از عاشق نگیره

نه یک شب که هر شب دلم بی قراره،می خواد مثل بارون بباره بباره،

شب مرد تنها پر از یاد یاره،پر از گریه تلخ بی اختیاره

شب مرد تنها شب بی تو مردن،شب غربت و دل به مستی سپردن

شبای جوونی چه بی اعتباره،همش بی قراری همش انتظاره

به خیالم که تو دنیا، واسه تو عزیزترینم..آسمون ها زیر پامه، اگه با تو رو زمینم..

به خیالم که تو با من، یه همیشه آشنایی..به خیالم که تو بامن، دیگه از همه جدایی..

من هنوزم نگرانم، که تو حرفامو ندونی..این دیگه یه التماسه، من میخوام بیای بمونی..

منو تو چه بی کسییم وقتی تکیه مون به باده..بد و خوب زندگی، منو دست گریه داده..

ای عزیز هم قبیله، با تو از یه سرزمینم..تا به فردای دوباره، با تو هم قسم ترینم..

بد و خوبمون یکی، دست تو، تو دست من بود!خواهش هر نفسم، با تو همصدا شدن بود..

با تو هم قصه ی دردم، همصدا تر از همیشه..دوتا همخون قدیمی، از یه خاکیم و یه ریشه..

من هنوزم.. نگرانم..

@hosseinhaerian
هنوز چهار تا ایستگاه مونده بود.خودم تو مترو بودم ولی انگار گوشم تو بازار بود. هندزفری ، شارژر ، جوراب نانو ، لواشک...بغل دستیم با ناهارش سیر ترشی خورده بود. اینو وقتی فهمیدم که رو کرد به دست فروش و گفت جوراب نانو چند؟نفسم در نمی اومد، احساس خفگی می کردم. سه تا ایستگاه مونده بود برسم که خیلی ها پیاده شدن، جا بود برای نشستن ولی جای من خوب بود. درست رو به روی در همون جایی که دو سال آخر دانشگاه با کسی که دوسش داشتم _ دوسم داشت_ این مسیر رو می اومدیم. تمام مسیر رو زیر بار نگاه آدم های خسته و کلافه ی شهر می گفتیم و می خندیدیم.یه دست به میله ی کنار و‌ یه دست به میله ی در...تا هر چقدر هم شلوغ شد کسی نیاد طرفش ، تنه به تنه نشه با کسی... که از قدیم گفتن مالِ ت رو سفت بچسب.که مالِ من بود. تمام خنده هاش، تمام گریه هاش، تمام رویاهاش، تمام غصه هاش.
گوشی یه نفر زنگ خورد و از فکر و خیال در اومدم. گفت جانم عزیز دلم ، رفتی سونوگرافی؟ دختره؟الو ... الو تو‌ مترو ام آنتن نمیده... پیاده شدم خودم می گیرمت. چقدر خوشحال شدم از خوشحالیش...دو تا ایستگاه مونده بود به مقصد که یه پسر بچه ی شیطون میون این همه آدم فال حافظ رو گرفت جلوی من و گفت یکی بردار... گفتم نمی خوام ، سه بار گفتم نمی خوام ولی... ولی برداشتم. به یاد همون روزایی که دو تایی فال می‌خریدیم تا از تو چند بیت خودمون رو‌ به هم وصل کنیم. که حافظ عاقد نبود! ایستگاه بعد باید پیاده می شدم. اون طرف قطار صدای جر و بحث می اومد. چند تا آدم که چشماشون پرده نداشت، که سر تا پاشون با هر چیزی شل می‌شد، به شل بودن گره ی روسری یکی اعتراض کرده بودن.سر و صدا که خوابید صلوات فرستادن و من دلم رفت اونجایی که نباید می رفت. اونجایی که من بودم و اون بود و تاریکی...که شب تر از همیشه بود. برق رفته بود و نمی اومد. شمع آب شده بود و به من می گفت می ترسم. که به خدا قسم نمی ترسید.فقط بغل می خواست.برق که اومد صلوات فرستاد و تُند تُند من رو بوسید.چه ترکیب فوق العاده ای بود.خدا خوشحال شد از اینکه مخلوقش،مخلوقی رو که دوست داره می بوسه. با دلش می بوسه نه به خاطر یه امضا. قطار ایستاد. بالاخره رسیدم .ایستگاهی که اولین بار دیدمش سوار شدم و‌ حالا ایستگاهی بودم که آخرین بار دیدمش... اونم اومده بود. از دور واسم دست تکون داد.دست تکون دادم. قرار بود از جایی که تموم کردیم دوباره شروع کنیم.
#حسین_حائریان
@hossei

کتابو امانت ندی