ديگران مي توانند

غم هايت را بشمرند.

اما فقط خودت مي تواني

حاصل جمع شان را بفهمي.

داغ دیدند همه دخترکان بعد از تو

با تن لخت در آتشکده ها جان دادند

تو خودت بهتر از این قافیه ها می دانی

تو که بودی همگی بوی غزل می دادند

بغض خاموشم و آوا شدنم نزدیک است

گره ی کورم اگر، واشدنم نزدیک است

شهر من گم شده زیر تلی از خاکستر

در پی ام هستی و پیدا شدنم نزدیک است

تو دلت سنگ و دلم چشم به در دوخته است

نزن آتش به درختی که خودش سوخته است