محبوبَم!
دل مَن خستِه بود،
شُما آمَدید
ناگِهان خَستگی از دِلم دَرآمد...!
‹ بے ٺوجہ بہ بدےهاۍِ جهان باز بخند...›
‹ آرزوش نڪن بدسٺش بيار . . ›
گُفت:خانِه ها دَر غیابِ ساکِنانشان خواهَند مُرد؛
وَ سپَس بِ قلبش
اِشاره کَرد...!
(:
روزخوش
آدمآ وَقتي زیآد بآ هَم هَستَن یِجورِ عَجیبي هَمو بَلد میشَن!
مِثل خونه اي کِ سالهآ توش زِندگي میکُني
وَ بلدی چجوري دَرِ اتاق خواب یآ کُمد رو بآز و بَستِه کُني
کِ صدای جیرجیرِش در نَیاد...!
وَقتي زُل میزَنم بِ یِجآ و اَزم میپُرسَن
بِ چي فکر میکُني و جَواب میدَم
"هیچي"
تُو هَمون هیچي اي!
(:
پیامی ب این مضمون ساعتی پیش واسم ارسال شد ...
ممکنع دیر برسم خونع ... نمیرسم شام درُس کنم ... ی چیزی آمادع کن
من: بعد از وارسی آشپز خونع و یخچال ...
سپی دارع کتلت فینگلی می پزع ... 
مَن شَنبِه تَرین
حالتِ یِکی هَفته سَختم
تُو صُبح تَرین جُمعِه هَروزِ دلم باش!
اگر نام مرا با الماس بنویسند
یا ننویسند چہ تفاوت!؟ تو مرا بشناس
تو مرا بخوان، تو مرا دریاب
