دنیا چون کاه است، "عشق چون گندم" بادِ اجل کاه را ببرد، یک پرّه کاه نماند. دنیا چون دهل است. خلایق از بانگِ او حیران، بر او جمع می آیند و او میان تهی. در او هیچ چربشی نی و منفعتی نی. خنک آن كه طبله ی عطّارِ عشق یافت و از بانگ طبلِ ملکِ دنیا دل، سرد کرد. مکتوبات مولانا