ای کاش کسی بود
نزدِ او می‌رفتیم،
بی‌هیچ هراسی
به اندوهِ بی‌پایانِ آدمی
اعتراف می‌کردیم،
می‌گفتیم:...اشتباه...اشتباه
ما از نخست اشتباه کرده‌ایم!
ای کاش می‌شد می‌رفتیم
سَرِمان را آرام روی سنگی می‌گذاشتیم
می‌مُردیم،
این همه شرمندهٔ اولادِ آدمی نمی‌شدیم!
بگذارید اعتراف کنم:
جهان به طرزِ تشنه‌ای
به ظهورِ بی‌باورِ باران
نیازِ مبرم دارد.
چقدر فلسفی
1400/03/25 - 19:52 ·مرسی از نگاهت
1400/03/27 - 12:17 ·ممنونات
1400/03/27 - 13:25 ·تشکرات
1400/03/30 - 07:33 ·تقلب نکن خخخ
1400/04/2 - 22:13 ·خخخ
1400/04/5 - 07:39 ·