به پشت سر برگشتم، چند درخت خشک پیدا بود و بر بالای پلهها یک در بزرگ چوبی بیرنگ و رو، زوزهی باد را میکشید.
گفت: مرا یادت هست؟دویدم و در راه فکر کردم من چه یادی دارم، چرا یادم به وسعت همهی تاریخ است؟
و چرا آدمها در یاد من زندگی می کنند و من در یاد کسی نیستم.
دیدگاه
·
1400/04/12 - 09:20
28 +
ممنونم مسعود نگاهت زیباست
کوفتتتتت نزار از این عکسا 
